Skarbnica Początkującego Pisarza
Czyli FAQ - najczęściej zadawane pytania przez młodych/początkujących pisarzy.
1. A tytuł to...
Cała zabawa polega na tym, żeby uświadomić sobie, że tytuł, podobnie jak opis to nic innego niż reklama powieści, która ma przyciągnąć uwagę Czytelnika i skusić go do obejrzenia bogatego wnętrza naszej pracy.
W odpowiedzi na postawione pytanie napiszę więc prosto - tytuł powinien być krótki i niejednoznaczny. Chwytliwy.
Niech nie będą to oklepane schematy typu "Wielka miłość" albo "Powrót smoka". Oczywiście - nie ma w nich nic złego, ale pamiętajmy o tym, że to pierwsza treść, z którą styka się Czytelnik i to ona zadecyduje o tym, czy po nią sięgnie, czy nie. Im bardziej więc oryginalnie, tym lepiej.
Skąd wziąć pomysł na tytuł?
Z własnego doświadczenia podpowiem, żeby szukać w fabule. Wyłońcie jakąś myśl przewodnią, która Wam przyświeca podczas pisania i użyjcie jej. Nie bójcie się przerabiać i mielić - może być tak, że do perfekcyjnego tytułu przejdziecie przez dziesięć, Waszych zdaniem, słabszych.
2. Dalej po drabinie
Po tytule czas na opis. Tutaj kierujemy się podobną motywacją co przy pierwszym punkcie. To druga treść naszej książki i również stanowi część reklamy.
Siedem przykazań
1. Krótkość to bóg Twój. Pamiętaj więc abyś około słów stu pisał długość to bowiem optymalna.
2. Pamiętaj, abyś pytań łatwych nie stawiał. Nie bierz oczywistości na daremno.
3. W książce święć bohatera swego. Nie rób z opisu charakterystyki.
4. Święć informacje swoje. Nie zdradzaj zbyt wiele, bo to taktyka zgubna.
5. Czcij książki i pióro swoje, tylko ćwiczeniami bowiem dojdziesz do perfekcji.
6. Nie zabijaj opisu swego - pozwól aby był oryginalny.
7. Pomysłu w fabule szukaj.
3. Ach, ci bohaterowie...
Broń Boże nie zaczynaj od opisu "Jestem XY i mieszkam w YX, mam XX lat"! Najlepszy bohater to taki, który pozwoli siebie odkryć wraz z rozwojem fabuły.
Nie zarzucaj więc Czytelnika informacjami od razu w pierwszym rozdziale, ale podawaj mu szczątki i dziel na całą historię.
Najlepszym przykładem są papierowe książki, gdzie znajdziemy dokładne i mniej dokładne opisy - chodzi o przykład, a papierowe wydania są niezaprzeczalnym autorytetem ;) Wniosek z tego taki, że tylko czytanie i obserwacja oraz nieustanne pisanie może nauczyć Cię tego, jak konstruować opisy bohaterów.
A tu coś z domowego podwórka:
"– Mój Boże, Mädchen! – usłyszałam. – Zawsze jesteś taka nieostrożna?
Zdezorientowana uniosłam wzrok i napotkałam wnikliwe spojrzenie zielonych tęczówek.
– Nie, przepraszam. Nie spodziewałam się pana. – Uśmiechnęłam się słabo. – Proszę mi wybaczyć.
Cofnął dłonie i wygładził garnitur.
– Nie szkodzi. Nic się pani nie stało?
Potrząsnęłam głową i skorzystałam z okazji, aby się mu przyjrzeć, gdy zbierał rozsypane dokumenty z podłogi i podnosił moją walizkę. Wyglądał na poważnego biznesmena w idealne dopasowanym garniturze. Wyjątek stanowiły potargane siwe włosy, które zdawały się żyć własnym życiem, stercząc tu i ówdzie."
Fragment z "Kłamstwo ma niebieskie oczy" - https://www.wattpad.com/story/237102757-k%C5%82amstwo-ma-niebieskie-oczy
4. Powiedziała czy powiedziałam?
Czasami padają też pytania o rodzaj narracji i nie ma tu jakichś restrykcji - wszystko zależy od upodobań Autora i tego w czym czuje się lepiej.
Obie narracje (wypadałoby jeszcze wspomnieć o drugoosobowej, ale jest tak rzadko używana, że nie wzięłam jej pod uwagę) mają swoje plusy i minusy. Należy przede wszystkim pamiętać, że nikt nie może Wam narzucić sposobu, w który poprowadzicie narrację. To zależy tylko od Was.
Z obserwacji wynika, że większość fantasy jest pisane w trzeciej osobie, ale nie jest to regułą, podobnie jak to, że romanse znalazły umiłowanie w pierwszej osobie. Przeważnie. Z obserwacji. Jednak są to granice ruchome i bardzo umowne.
Wraz z pisaniem zobaczycie, która narracja bardziej Wam odpowiada i dojdziecie do "złotego środka".
5. A najlepiej to... Honolulu.
Każda społeczność ma jakieś ulubione miejsca akcji, które akurat są modne, popularne czy po prostu takie... fancy.
Jednak jedną z rzeczy, o której powinno się pamiętać przy wyborze miejsca akcji, to realia. Ciężko opisuje się nam coś, czego nigdy nie widzieliśmy na własne oczy. I dlatego stąd potem biorą się gruszki na wierzbie i banany na brzozie, gdy nagle w Nowym Jorku pojawiają się sklepy z sieci "Społem".
Oczywiście to mrugnięcie okiem, ale można spotkać podobne kwiatki. Odpowiadając na pytanie o akcję powieści - niech będzie to miejsce, które znacie, bo wtedy dokładniej oddacie panujące tam realia i prościej będzie się Wam poruszać w wykreowanym świecie.
Jasne, mogą to być Stany, ale jeśli piszecie obyczajówkę, to warto zwrócić uwagę, aby nie było tam nagle polskich szkół z językiem polskim, bo w rzeczywistości tak przeważnie nie jest. Realia to ważna rzecz.
A tak poza tymi uwagami, to miejsce akcji może być dowolne - bylebyście się dobrze czuli i nie gubili w tym, co utworzycie.
Komentarze
Prześlij komentarz